Што трэба зрабіць у Год гістарычнай памяці?
27 июля 2022
Минская область
Як вядома, сёлетні год абвешчаны ў нашай краіне Годам гістарычнай памяці. Тым самым кожны з нас атрымаў добрую магчымасць у чарговы раз звярнуцца да мінулага сваёй краіны, да яе важных падзей, традыцый, да дзейнасці знакамітых землякоў.
Яшчэ важней – на прыкладзе паказаць маладому пакаленню, што гісторыяй трэба цікавіцца, яе трэба ведаць, паважаць і помніць. Аднак ці дастаткова гэтага, каб наша слаўная памяць доўга жыла і што неабходна зрабіць людзям у Год гістарычнай памяці? Што на гэты конт думаюць бярэзінцы?
Генадзь ЖАЎРОНАК, натарыўс:
– На фоне сучасных палітычных падзей я рашуча падтрымліваю той факт, што сёлетні год праходзіць пад знакам захавання гістарычнай памяці, вытокаў. Самы час перагарнуць старонкі сямейнага альбома, успомніць імёны памерлых сваякоў і аддаць ім даніну памяці. Мой дзядуля памёр, калі я вучыўся ў 8-ым класе. Тады, у 80-ыя гады мінулага стагоддзя, ніхто ў свеце не рашаўся ставіць пад сумненне подзвіг савецкага народа ў Вялікай Айчыннай вайне. Ды і мой дзядуля-франтавік быў чалавекам негаваркім на тэму вайны, ніколі нічога расказваў сваім унукам. Напэўна, яна пякучым болем апякла яго сэрца і ён імкнуўся хутчэй забыць. Шкада, што мяне тады мала цікавілі гэтыя старонкі дзядулевага жыцця. Але я заўсёды ўспамінаю яго з цеплынёй і спагадай. Пахаваны ён на могілках у Барысаўскім раёне. Там я заўседы падтрымліваю чысціню і парадак і стараюся бываць не толькі на Радаўніцу.
Электронны рэсурс: "Бярэзінская панарама"
Яшчэ важней – на прыкладзе паказаць маладому пакаленню, што гісторыяй трэба цікавіцца, яе трэба ведаць, паважаць і помніць. Аднак ці дастаткова гэтага, каб наша слаўная памяць доўга жыла і што неабходна зрабіць людзям у Год гістарычнай памяці? Што на гэты конт думаюць бярэзінцы?
Генадзь ЖАЎРОНАК, натарыўс:
– На фоне сучасных палітычных падзей я рашуча падтрымліваю той факт, што сёлетні год праходзіць пад знакам захавання гістарычнай памяці, вытокаў. Самы час перагарнуць старонкі сямейнага альбома, успомніць імёны памерлых сваякоў і аддаць ім даніну памяці. Мой дзядуля памёр, калі я вучыўся ў 8-ым класе. Тады, у 80-ыя гады мінулага стагоддзя, ніхто ў свеце не рашаўся ставіць пад сумненне подзвіг савецкага народа ў Вялікай Айчыннай вайне. Ды і мой дзядуля-франтавік быў чалавекам негаваркім на тэму вайны, ніколі нічога расказваў сваім унукам. Напэўна, яна пякучым болем апякла яго сэрца і ён імкнуўся хутчэй забыць. Шкада, што мяне тады мала цікавілі гэтыя старонкі дзядулевага жыцця. Але я заўсёды ўспамінаю яго з цеплынёй і спагадай. Пахаваны ён на могілках у Барысаўскім раёне. Там я заўседы падтрымліваю чысціню і парадак і стараюся бываць не толькі на Радаўніцу.
Электронны рэсурс: "Бярэзінская панарама"
Подпишитесь на новостную рассылку и получайте интересующую Вас информацию первыми!